ကြ်န္မအသက္၂၄နွစ္ၿပည့္ၿပီးရင္ကြ်န္မဘ၀မွာအရာရာအားလံုးအသစ္ၿဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ကြ်န္မၾကိဳမသိခဲ့ပါ
။အဲလိုသာၾကိိဳသိနိုင္စြမ္းရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း...စီးက်ခဲ့ဘူးတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုကြ်န္မထိန္းသိမ္းနိူင္ခဲ့မယ္
ထင္ပါတယ္..။ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ဘူးတဲ့ဘ၀တစ္ခုအတြက္လည္းဘ၀တစ္ခုလံုးပ်က္မတတ္ရင္နင့္စြာ
ခံစားခဲ့မိမွာလည္းမဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္..။ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕အတိတ္ဟာတတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ကြန္ပ်ဴတာ
တကၠသိုလ္လိုပါဘဲ.ကြ်န္မကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ကိုတတ္တုန္းကေက်ာင္းမတတ္ဖို႔ဆိုအေတြးထဲ
မွာေတာင္မရွိေလာက္ေအာင္ေက်ာင္းကိုအရမ္းခင္တြယ္ခဲ့တာပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ွာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး
တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာဘယ္လိုဘဲၾကည့္ၾကည့္ရင္ထဲမွာေပ်ွာ္ရႊင္မွဳေတြအၿပည့္နဲ႔ေပါ့ရွင္.။မနက္မိုး
လင္းလို႔ေက်ာင္းထဲ၀င္လိုက္ရင္ကိုဘဲရင္ထဲမွာဘယ္အရာကေပွ်ာ္ရႊင္ေစမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ခင္
တြယ္ခဲ့ရသူပါ..။ကြ်န္မကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ၾကီးကိုခ်စ္တယ္.။ကြ်န္မခ်စ္ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာင္ၾကီး
ဟာလည္းမေၿပာင္းလဲဘဲထာ၀ရရင္ထဲမွာရွိေနအံုးမွာပါ.။ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုသြားပါ
လားဆိုရင္ကြ်န္မမသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး.။ဘာလို႔လဲ..။ကြ်န္မေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔လား.
။မဟုတ္ပါဘူး.။ကြ်န္မေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုခ်စ္ေနဆဲပါ.။ကြ်န္မရင္ထဲမွာလည္းေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ပတ္
သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့အမွတ္တရေတြဟာလည္းမပ်က္မစီးအရင္တိုင္းဘဲရွိေနဆဲပါ.။.ဒါေပမဲ့ေပါ့ရွင္.။ကြ်န္မခ်စ္
ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာအခုခ်ိန္မွာရွိေနတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွမဟုတ္တာဘဲေနာ္.။
အခုလက္ရွိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာအရင္တုန္းကနဲ႔ဘယ္အရာမွေၿပာင္းလဲမွဳမရွိေပမဲ့လည္းကြ်န္မရင္ထဲ
ကအမွတ္တရေတြကိုၿဖစ္ေစခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ.။အခ်ိန္ကာလေတြရဲ႕တိုက္စား
မွဳေတြနဲ႔အတူေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္းကြ်န္မရွိခဲ့ဘူးတဲ့အမွတ္တရေတြကိုလည္းေမ့ပစ္လိုက္ၿပီနဲ႔တူပါ
တယ္...။အသစ္အသစ္ေလးေတြရဲ႕ရင္ခြင္မွာခိုလံွဳေနမဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္းအခုခ်ိန္မွာကြ်န္မကို
အေရးတယူဆက္ဆံေပးေတာ့မွာလည္းမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္.။ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္းေက်ာင္း
ေတာ္ၾကီးကိုစြန္႔ခြာခဲ့ၿပီးလက္ရွိကြ်န္မရပ္တည္ေနရတဲ့ရုံးေတာ္ၾကီးရဲ႕ရင္ခြင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေအာင္ေနထိုင္
ရန္္ၾကိဳးစားနိုင္ခဲ့ပါၿပီ.။အတိတ္မွာရွိခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုေမ့ေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း
အေတြ႔ၾကံဳသစ္တခုထဲကိုစီးေမ်ာရင္း...ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕နာက်င္မွဳအတိတ္ေတြကိုလည္းကြ်န္မရင္ထဲက
ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ၾကီးလိုဘဲအရာအားလံုးကိုၿပည္ဖံုးကားခ်ဇာတ္သိမ္းပစ္ခဲ့လိုက္ပါၿပီ.။ၿပီးဆံုးသြား
တဲ့အတိတ္ကိုရင္ထဲကေနအၿပီးပိုင္ထုတ္ပစ္ဖို႔ေလာက္ထိကြ်န္မမလုပ္နိုင္ခဲ့ေပမဲ့လည္းကြ်န္မတတ္ခဲ့ဘူး
တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးလိုဘဲသေဘာထားရင္းနဲ႔ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ဘ၀အတြက္အားတင္းရင္း....................
။အဲလိုသာၾကိိဳသိနိုင္စြမ္းရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း...စီးက်ခဲ့ဘူးတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုကြ်န္မထိန္းသိမ္းနိူင္ခဲ့မယ္
ထင္ပါတယ္..။ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ဘူးတဲ့ဘ၀တစ္ခုအတြက္လည္းဘ၀တစ္ခုလံုးပ်က္မတတ္ရင္နင့္စြာ
ခံစားခဲ့မိမွာလည္းမဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္..။ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕အတိတ္ဟာတတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ကြန္ပ်ဴတာ
တကၠသိုလ္လိုပါဘဲ.ကြ်န္မကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ကိုတတ္တုန္းကေက်ာင္းမတတ္ဖို႔ဆိုအေတြးထဲ
မွာေတာင္မရွိေလာက္ေအာင္ေက်ာင္းကိုအရမ္းခင္တြယ္ခဲ့တာပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ွာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး
တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာဘယ္လိုဘဲၾကည့္ၾကည့္ရင္ထဲမွာေပ်ွာ္ရႊင္မွဳေတြအၿပည့္နဲ႔ေပါ့ရွင္.။မနက္မိုး
လင္းလို႔ေက်ာင္းထဲ၀င္လိုက္ရင္ကိုဘဲရင္ထဲမွာဘယ္အရာကေပွ်ာ္ရႊင္ေစမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ခင္
တြယ္ခဲ့ရသူပါ..။ကြ်န္မကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ၾကီးကိုခ်စ္တယ္.။ကြ်န္မခ်စ္ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာင္ၾကီး
ဟာလည္းမေၿပာင္းလဲဘဲထာ၀ရရင္ထဲမွာရွိေနအံုးမွာပါ.။ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုသြားပါ
လားဆိုရင္ကြ်န္မမသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး.။ဘာလို႔လဲ..။ကြ်န္မေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔လား.
။မဟုတ္ပါဘူး.။ကြ်န္မေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုခ်စ္ေနဆဲပါ.။ကြ်န္မရင္ထဲမွာလည္းေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ပတ္
သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့အမွတ္တရေတြဟာလည္းမပ်က္မစီးအရင္တိုင္းဘဲရွိေနဆဲပါ.။.ဒါေပမဲ့ေပါ့ရွင္.။ကြ်န္မခ်စ္
ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာအခုခ်ိန္မွာရွိေနတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွမဟုတ္တာဘဲေနာ္.။
အခုလက္ရွိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာအရင္တုန္းကနဲ႔ဘယ္အရာမွေၿပာင္းလဲမွဳမရွိေပမဲ့လည္းကြ်န္မရင္ထဲ
ကအမွတ္တရေတြကိုၿဖစ္ေစခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ.။အခ်ိန္ကာလေတြရဲ႕တိုက္စား
မွဳေတြနဲ႔အတူေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္းကြ်န္မရွိခဲ့ဘူးတဲ့အမွတ္တရေတြကိုလည္းေမ့ပစ္လိုက္ၿပီနဲ႔တူပါ
တယ္...။အသစ္အသစ္ေလးေတြရဲ႕ရင္ခြင္မွာခိုလံွဳေနမဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္းအခုခ်ိန္မွာကြ်န္မကို
အေရးတယူဆက္ဆံေပးေတာ့မွာလည္းမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္.။ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္းေက်ာင္း
ေတာ္ၾကီးကိုစြန္႔ခြာခဲ့ၿပီးလက္ရွိကြ်န္မရပ္တည္ေနရတဲ့ရုံးေတာ္ၾကီးရဲ႕ရင္ခြင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေအာင္ေနထိုင္
ရန္္ၾကိဳးစားနိုင္ခဲ့ပါၿပီ.။အတိတ္မွာရွိခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုေမ့ေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း
အေတြ႔ၾကံဳသစ္တခုထဲကိုစီးေမ်ာရင္း...ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕နာက်င္မွဳအတိတ္ေတြကိုလည္းကြ်န္မရင္ထဲက
ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ၾကီးလိုဘဲအရာအားလံုးကိုၿပည္ဖံုးကားခ်ဇာတ္သိမ္းပစ္ခဲ့လိုက္ပါၿပီ.။ၿပီးဆံုးသြား
တဲ့အတိတ္ကိုရင္ထဲကေနအၿပီးပိုင္ထုတ္ပစ္ဖို႔ေလာက္ထိကြ်န္မမလုပ္နိုင္ခဲ့ေပမဲ့လည္းကြ်န္မတတ္ခဲ့ဘူး
တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးလိုဘဲသေဘာထားရင္းနဲ႔ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ဘ၀အတြက္အားတင္းရင္း....................
No comments:
Post a Comment