Thursday, August 8, 2013

ငါနင့္ကို.....

အနာဂတ္ကုိဦးတည္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
တစ္ခါတစ္ခါေပၚလာတဲ့ အတိတ္ဆိုတဲ့
မီးခိုးေငြ႕တန္းေလးက
စိတ္ကုိရစ္ပတ္လာတဲ့ တစ္ခဏ.........

မ်က္လံုးထဲမွာရွိေနတဲ့ မွဲ႔ေလးကို
ၿခစ္ထုတ္ပစ္လို႔ရနိုင္သလို
ဦးေနွာက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့
အေတြးတစ္ခ်ိဳ႕ ကိုလည္း
ၿခစ္ထုတ္ပစ္လိုက္နိုင္မဲ့...........

ဟန္ေဆာင္မွဳေတြကို ရင့္က်က္မွဳေတြနဲ႔
ဖုံးကြယ္နိုင္ခဲ့ေပမဲ့လည္း..
ဘယ္လိုမွေဖ်ာက္မရနိုင္တဲ့..
ည့ံခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕က.............

တစ္မိုးေအာက္ဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုနဲ႕
ေၿဖသိမ့္လိုက္ရတဲ့ တစ္ခဏ
ရင္ထဲ သိလိုက္မိတာက..........
.................
.................
ငါနင့္ကို..................

Friday, January 6, 2012

ခ်စ္ၿခင္းကဗ်ာ

ရင္မွာပြင့္ဖူး
အခ်စ္ဦးမို႔
နွစ္ေပါင္းတစ္ရာ..မေမ့သာ။

ရင္မွာမက္မဆံုး
အခ်စ္ဆံုးမို႔
ေ၀းကြာရင္းသာ..မေနသာ။

ရင္မွာခ်စ္ပန္း
ပြင့္လန္းေစသူမို႔
လြမ္းရင္းနဲ႔သာ.ေဆြးေနတာ။

ရင္မွာထာ၀ရ
စြဲလန္းေစသူမို႔
မဆံုေသာ္လည္း..မေမ့ပါ။
2011/12/28 10:35PM

Saturday, September 24, 2011

ပိေတာက္နွင့္တကၠသိုလ္အလြမ္း

ပိေတာက္.......
ေလာကၾကီးတစ္ခြင္လံုးပိေတာက္ရန႔ံေတြနဲ႔လႊမ္းၿခံဳလ်က္ရွိေသာမနက္ခင္းကိုလမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔စတင္
ခဲ့ပါတယ္.။ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္အပြင့္မ်ားနဲ႔ေ၀ဆာေနေသာသင္းရန႔ံထံုလႊမ္းေနေသာပိေတာက္ပန္း
တို႔ကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္ညစ္မိတာေတာ့အမွန္ပါဘဲရွင္.။တစ္နွစ္မွာတစ္ခါသာပြင့္လန္းေသာပန္းပိေတာက္ကို
အညိဳးၾကီးၾကီးမုန္းေနၿခင္းမဟုတ္သလိုၾကိဳက္နွစ္သက္လို႔လည္းမရခဲ့ပါဘူး.။တခါတခါစဥ္းစားမိတယ္.
တနွစ္မွတခါပြင့္တဲ့ပန္းကိုဘာလို႔လူေတြကအၿမတ္တနိုးၾကိဳက္ေနပါလိမ့္လို႔ေလ.။ဒါဆိုလည္းပိေတာက္
ၾကိဳက္တဲ့လူေတြကတနွစ္မွတခါဘဲပြင့္လို႔လို႔ၿပန္ေၿဖမယ္ထင္ပါတယ္.။ဘာလို႔မ်ားတနွစ္တခါမွပြင့္တဲ့ပန္း
ကိုေတာ့ၿမင္ၿပီးအခ်ိန္တိုင္းၾကည့္လိုက္တိုင္းရွိေနတဲ့အၿမဲေ၀ဆာေနတဲ့အရြက္ေလးေတြကိုေတာ့ဘာလို႔
မ်ားမၿမင္ၾကလဲမသိဘူးေနာ္.။ေအာ္..လူ႔သဘာ၀ကိုကဒီလိုဘဲလား....အနားမွာအၿမဲရွိေနတဲ့အရာေတြကို
သတိမထားမိတန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိဘဲတခါတေလမွရတဲ့အရာေတြကိုဘဲၿမင္ၿပီးနွစ္သက္ေနမိ
တတ္ၾကတယ္ေလ.။ေန႔စဥ္ေကြ်းေနတဲ့အိမ္ကထမင္းကိုမၿမင္ေပမဲ့တခါတေလမွေကြ်းတဲ့သူငယ္ခ်င္း
မိတ္ေဆြေတြရဲ႕စားပြဲေတြကိုမေမ့နိုင္သလိုေပါ့.။ေရးရင္းနဲ႔တကၠသိုလ္တတ္တုန္းကအၿဖစ္ေလးတခုကို
မွတ္မိလာမိတယ္..။
ဒုတိယနွစ္ရဲ႕ဧၿပီလမွာေပါ့..ဧၿပီလကိုေရာက္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့သၾကၤန္ေရာက္ေရာက္မေရာက္ေရာက္
ပြင့္ဖို႔ေခ်ာင္းေနတဲ့ပိေတာက္ကေတာ့အပင္ေပၚမွာေ၀ေ၀ဆာဆာေနရာယူေနခဲ့တာေပါ့ရွင္.။ေက်ာင္းရဲ႕
အခန္းေပါင္းစံု၊ကန္တင္းေထာင့္ဆံုမွာေနရာယူၿပီးတစ္ေက်ာင္းလံုးကိုသူရနံ႔ေတြနဲ႕လႊမ္းၿခံဳေနတာေပါ့.
။ေနရာစံုမွာအပြင့္ေတြအပိုင္စိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာသူတို႔အနားကပ္ေနတဲ႔အရြက္ကေလးေတြကလြဲရင္အ
ပင္ေပၚမွာက်န္ခဲ့တဲ့အရြက္ေလးေတြအတြက္ေတာ့မ်က္နွာငယ္စရာေပါ့ရွင္.။အဲလိုေတြးေနတုန္းမွာဘဲ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕စကားကိုၾကားၿပီးအလိုလိုသေဘာတူသြားမိတယ္ေလ.။ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း
ကေၿပာတယ္.။သူမ်ားေတြပန္းေတြပန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာငါတို႔အရြက္ေလးေတြပန္ၿပီးသြားၾကရင္မေကာင္း
ဘူးလားတဲ့ေလ.။တၿခားခ်ိန္ဆိုနင့္Idealကလည္းဟာလို႔ေၿပာၿပီးၿငင္းနိူင္ေပမဲ့ကိုယ္ကိုတိုင္လည္းစိတ္ထဲ
တမ်ိဳးမို႔သူ႕စကားကိုလိုက္ေလ်ာမိတယ္ေလ.။
ဒါနဲ႕ဘဲကြ်န္မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအရြက္ပန္ၿပီးေက်ာင္းပတ္ၾကတာေပါ့.။ေဘးနားကသြားေနတဲ့ေကာင္
မေလးေတြကေတာ့ကြ်န္မတို႔သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္ကိုဘာထြင္တာလဲဆိုၿပီးၾကည့္သြားၾကသူေတြနဲ႔..
၊တခ်ိဳ႕ဆိုဘာလဲဟဆိုၿပီးေၿပာတဲ့လူေတြကပ္ေၿပာသလိုေၿပာၾကနဲ႔ေပါ့ရွင္.။အဲလိုၾကားေတာ့စိတ္ဆိုးမိ
တာေပါ့.။ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္မိေတာ့သူကေတာ့ဘာမွအေၿပာမခံရသလိုမ်က္နွာေဘးနဲ႔ေလ။
ကြ်န္မတို႔မွာေတာ့ေအာင့္သက္သက္ေပါ့.။ကြ်န္မတို႔ကိုၾကည့္ၿပီးသူကသတိထားမိတယ္ထင္တယ္.။
သူကကြ်န္မတို႔ကိုေၿပာတယ္.အခုေၿပာသြားတဲ့လူေတြကိုလိုက္မၾကည့္နဲ႕တဲ့.ၾကည့္မိရင္သူတို႔မ်က္နွာ
ေတြကိုမွတ္မိၿပီးေနာက္လည္းစိတ္ဆိုးေနမိမယ္တဲ့ေလ.။ကဲ..ေကာင္းေရာ.။အဲဒီ့စကားေတြကိုအဲ
ဒီ့အခ်ိန္ကနားမလည္သလိုၿဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ကြ်န္မခုေတာ့နားလည္ခဲ့ပါၿပီ.။ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာကိုလုပ္ၿပီးပတ္၀န္း
က်င္ဆိုတာကိုလံုး၀ဂရုစိုက္စရာမလိုဘူးလို႔ဆိုလိုတာမဟုတ္ေပမဲ့တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာကိစၥေတြမွာေတာ့
အဲလိုဘဲၿဖတ္သန္းသြားသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္ေလ.။ကြ်န္မတို႕သာလက္မခံရင္စိတ္ဆင္းရဲၿခင္း၊အ
လိုမက်ၿခင္းဆိုတဲ့လက္ေဆာင္ေတြကိုရလာနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူူးေလ.။ဟုတ္တယ္ဟုတ္(ဟဲဟဲ
..ေမာ္လၿမိဳင္ေလသံေလးနဲ႔ေပါ့ရွင္)..။ဒါေပမဲ့လည္းပုထုစဥ္လူသားပီပီ၀မ္းနည္းစရာေတြေတြ႔လာရင္
ငါလက္မခံဘူးလို႔ေတြးတာနဲ႕စိတ္မညစ္ရေတာ့တာမွလည္းမဟုတ္တာေနာ္.။ဘာဘဲေၿပာေၿပာကိုယ့္
ကိုကိုယ္အားတင္းရင္းနဲ႔ေတာ့အနည္းငယ္ေၿဖေဖ်ာက္ဖို႔ေတာ့ၾကိဳးစားနိုင္ၾကမွာပါ.။ေအာ္..ပိေတာက္
ပိေတာက္နဲ႔အစၿပဳၿပီးေရာက္ရွိသြားတဲ့တကၠသိုလ္အလြမ္းေလးေတြကလည္းမနည္းပါလားေနာ္လို႔
ေတြးရင္းစာေရးရင္ဘယ္ေတာ့မွအဆံုးမသတ္တတ္တဲ့ကြ်န္မရဲ႕အက်င့္အတုိင္း.....။
တခ်ိန္ကေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ၿပန္မဆံုေတာ့တဲ့ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္အမွတ္တရ......
၂၀၁၁ဧၿပီလ၂၈ရက္ေန႔

Friday, September 23, 2011

တခ်ိန္ကၾကံဳခဲ့ဘူးေသာအမွတ္တရမ်ားဆီသို႔......

ကြ်န္မအသက္၂၄နွစ္ၿပည့္ၿပီးရင္ကြ်န္မဘ၀မွာအရာရာအားလံုးအသစ္ၿဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ကြ်န္မၾကိဳမသိခဲ့ပါ
။အဲလိုသာၾကိိဳသိနိုင္စြမ္းရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း...စီးက်ခဲ့ဘူးတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုကြ်န္မထိန္းသိမ္းနိူင္ခဲ့မယ္
ထင္ပါတယ္..။ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ဘူးတဲ့ဘ၀တစ္ခုအတြက္လည္းဘ၀တစ္ခုလံုးပ်က္မတတ္ရင္နင့္စြာ
ခံစားခဲ့မိမွာလည္းမဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္..။ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕အတိတ္ဟာတတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ကြန္ပ်ဴတာ
တကၠသိုလ္လိုပါဘဲ.ကြ်န္မကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ကိုတတ္တုန္းကေက်ာင္းမတတ္ဖို႔ဆိုအေတြးထဲ
မွာေတာင္မရွိေလာက္ေအာင္ေက်ာင္းကိုအရမ္းခင္တြယ္ခဲ့တာပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ွာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး
တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာဘယ္လိုဘဲၾကည့္ၾကည့္ရင္ထဲမွာေပ်ွာ္ရႊင္မွဳေတြအၿပည့္နဲ႔ေပါ့ရွင္.။မနက္မိုး
လင္းလို႔ေက်ာင္းထဲ၀င္လိုက္ရင္ကိုဘဲရင္ထဲမွာဘယ္အရာကေပွ်ာ္ရႊင္ေစမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ခင္
တြယ္ခဲ့ရသူပါ..။ကြ်န္မကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ၾကီးကိုခ်စ္တယ္.။ကြ်န္မခ်စ္ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာင္ၾကီး
ဟာလည္းမေၿပာင္းလဲဘဲထာ၀ရရင္ထဲမွာရွိေနအံုးမွာပါ.။ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုသြားပါ
လားဆိုရင္ကြ်န္မမသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး.။ဘာလို႔လဲ..။ကြ်န္မေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔လား.
။မဟုတ္ပါဘူး.။ကြ်န္မေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုခ်စ္ေနဆဲပါ.။ကြ်န္မရင္ထဲမွာလည္းေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ပတ္
သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့အမွတ္တရေတြဟာလည္းမပ်က္မစီးအရင္တိုင္းဘဲရွိေနဆဲပါ.။.ဒါေပမဲ့ေပါ့ရွင္.။ကြ်န္မခ်စ္
ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာအခုခ်ိန္မွာရွိေနတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွမဟုတ္တာဘဲေနာ္.။
အခုလက္ရွိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာအရင္တုန္းကနဲ႔ဘယ္အရာမွေၿပာင္းလဲမွဳမရွိေပမဲ့လည္းကြ်န္မရင္ထဲ
ကအမွတ္တရေတြကိုၿဖစ္ေစခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ.။အခ်ိန္ကာလေတြရဲ႕တိုက္စား
မွဳေတြနဲ႔အတူေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္းကြ်န္မရွိခဲ့ဘူးတဲ့အမွတ္တရေတြကိုလည္းေမ့ပစ္လိုက္ၿပီနဲ႔တူပါ
တယ္...။အသစ္အသစ္ေလးေတြရဲ႕ရင္ခြင္မွာခိုလံွဳေနမဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္းအခုခ်ိန္မွာကြ်န္မကို
အေရးတယူဆက္ဆံေပးေတာ့မွာလည္းမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္.။ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္းေက်ာင္း
ေတာ္ၾကီးကိုစြန္႔ခြာခဲ့ၿပီးလက္ရွိကြ်န္မရပ္တည္ေနရတဲ့ရုံးေတာ္ၾကီးရဲ႕ရင္ခြင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေအာင္ေနထိုင္
ရန္္ၾကိဳးစားနိုင္ခဲ့ပါၿပီ.။အတိတ္မွာရွိခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုေမ့ေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း
အေတြ႔ၾကံဳသစ္တခုထဲကိုစီးေမ်ာရင္း...ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕နာက်င္မွဳအတိတ္ေတြကိုလည္းကြ်န္မရင္ထဲက
ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ၾကီးလိုဘဲအရာအားလံုးကိုၿပည္ဖံုးကားခ်ဇာတ္သိမ္းပစ္ခဲ့လိုက္ပါၿပီ.။ၿပီးဆံုးသြား
တဲ့အတိတ္ကိုရင္ထဲကေနအၿပီးပိုင္ထုတ္ပစ္ဖို႔ေလာက္ထိကြ်န္မမလုပ္နိုင္ခဲ့ေပမဲ့လည္းကြ်န္မတတ္ခဲ့ဘူး
တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးလိုဘဲသေဘာထားရင္းနဲ႔ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ဘ၀အတြက္အားတင္းရင္း....................

ပထမဦးဆံုးသူ႔အတြက္အမွတ္တရ

သူ
ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးအေကြ႔အေၿပာင္းမွာဆံုခဲ့ရတဲ့သူ၊ေတြ႔လိုက္ရင္အၿမဲလန္းဆန္းတတ္ၾကြေနတတ္သူ၊
စိတ္ညစ္စရာဆိုတာဘ၀မွာမရွိဘူးလို႔ထင္ရေလာက္ေအာင္ၿပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္နွာကအၿမဲပိုင္ဆိုင္ထားတတ္
သူ၊အရာရာကိုနားလည္ခြင့္လႊတ္သည္းခံတတ္သူ၊ၿပႆနာတုိုင္းၿဖစ္တုိင္းအၿပစ္မၿမင္ဘဲေအးေဆးစြာ
ေၿဖရွင္းတတ္သူ၊အသက္ရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္handsomeၿဖစ္တဲ့သူ႕ပံုရိပ္ေတြ၊လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိၿပီ
ဆိုဘယ္ေတာ့မွအၿပစ္မၿမင္တတ္ေတာ့သလိုမုန္းၿပီဆိုရင္လည္းမ်က္စိေရွ႕မွာမထားတတ္တဲ့သူ...အိုး
ေၿပာေလေၿပာေလမကုန္ေလတဲ့သူ႔အေၾကာင္းေတြပါ.။သူနဲ႔တိုက္ရုိက္မပတ္သတ္ဖူးေပမဲ့မနက္တုိင္း
ၾကားရတဲ့သူ႕အသံေလးေတြ၊ညေနေရာက္လို႔ၾကားရတဲ့သူ႕စကားသံေတြကလူကိုတတ္ၾကြလန္းဆန္း
ေစခဲ့ပါတယ္.။တခါတေလစိတ္ညစ္စရာ၊စိတ္ဓါတ္က်စရာေတြရွိရင္ေတာင္သူ႕ဆီကၾကားရတဲ့ရည္မွန္း
ခ်က္ပန္းတိုင္ဆိုတဲ့စကားသံေတြ၊ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးနိူင္တဲ့၊ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိၾကိဳးစားရမယ္ဆိုတဲ့သူ႔ရဲ႕
တတ္ၾကြမွဳေတြကကိုယ့္ဆီကူးလာသလိုရင္ထဲအားၿဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္.။အဲလိုေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြကိုၾကည့္ၿပီး
ေအာ္.သူ႕မွာစိတ္ညစ္စရာေ၀ဒနာဆိုတာရွိမွရွိရဲ႕လားလို႔စဥ္းစားမိတဲ့အထိေတာင္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့
တဲ့သူ႔ပံုရိပ္ေတြပါ.။ဟန္ေဆာင္မွဳေတြရဲ႕ၾကားၾကာရွည္မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္သူ႔ရဲ႕ညွိဳးႏြမ္းမွဳပံုရိပ္ေတြကို
ၿမင္ေတြ႕ခဲ႔ရဖူးပါတယ္.။ေ၀ဒနာကိုအၿမဲရင္ထဲၿမိဳသိပ္ထားနိုင္ခဲ့သူရဲ႕ညိွဳးႏြမ္းေနတဲ့ပံုရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီးသူ
မ်ားေတြရဲ႕၀မ္းနည္းမွဳထက္ပိုခံစားခဲ့ရပါတယ္.။ကိုယ့္ေ၀ဒနာကိုေတာင္ေမ့သြားေလာက္ေအာင္သူ႔ေ၀ဒ
နာကိုကိုယ္ခ်င္းစာခဲ့မိတယ္.။ေအာ္သူ႔ရင္ထဲကေ၀ဒနာကငါတို႔ေၾကာင့္မ်ားလား၊ငါတို႔နဲ႔မ်ားပတ္သတ္
ေနမလားလို႔ေတြးမိရေလာက္ေအာင္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ခဲ့ရပါတယ္.။အရင္ကအလုပ္ေတာင္ေပါ့ေပါ့ေလး
ေတြးတတ္ခဲ့တဲ့ကိုယ္ကိုတိုင္ေတာင္သူ႕အတြက္ပိုၾကိဳးစားမိခဲ့တယ္.။ညွိဳးေနတဲ့သူ႕မ်က္နွာေလးၿပန္လန္း
ေစဖို႔အတြက္ပါ.။ခုေတာ့သူကအားလံုးကိုထားခဲ့ၿပီးေ၀းရာကိုသြားေတာ့မယ္တဲ့.။ၾကားလိုက္ရတဲ့စကား
သံကရင္ထဲမေကာင္းလိုက္တာ.။ၾကားေနက်သူ႔အသံေလးေတြ၊ၿမင္ေနက်သူ႔ပံုရိပ္ေတြကိုသတိရရင္
ဘယ္လိုအင္အားနဲ႔ေက်ာ္ၿဖတ္္ရမလဲ.၊ရင္ထဲ၀မ္းနည္းေနရင္ဘယ္သူ႔ရဲ႕စကားသံေတြနဲ႔အားတတ္ရမလဲ
.။ဘယ္သူ႔ပံုရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီးနမူနာယူရမလဲ..အား..ေတြးေလေတြးေလစိတ္မေကာင္းေလပါ.။ဒါေပမဲ့
ကိုယ့္ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့သူတစ္ေယာက္မသိနိုင္ပါဘူး..သူဘ၀ၾကီးတိုးတတ္ေအာင္ဘယ္
ေတာ့မွေနာက္မဆုတ္ဘဲၾကိဳးစားတဲ့၊အသက္ရွင္ေနသ၍ေနာက္ဆံုးသက္ထြက္ထိအခ်ိန္ေတြဟာၾကိဳး
စားဖို႔လို႔ဘဲေတြးေနတဲ့သူကေတာ့..ဘ၀ပင္လယ္ၾကားအလုပ္ေတြမ်ားေလာက္ေအာင္၊အခ်ိန္ပိုဆိုတာ
မရွိရေလေအာင္ၾကိဳးစားရင္းမရပ္မနားကူးခတ္သြားအံုးမွာပါ.။.သူအနားမွာမရွိေတာလည္းဘဲကြ်န္မတုိ႔
ရင္ထဲသူ႔ပံုရိပ္ေတြ၊ၾကားေနၾကသူ႔အသံေလးေတြ၊သူ႔ထားခဲ့တဲ့ရွင္သန္ခ်င္းေတြကဘယ္ေတာ့မွေမ့
ေပ်ာက္သြားနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.။သူလည္းဘ၀ပင္လယ္ထဲကူးခတ္ရင္းရည္မွန္းခ်က္ေတြၿပည့္၀
ၿပီးေအာင္ၿမင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းရင္း.....
တခ်ိန္ကဆံုခဲ့တဲ့ပထမဦးဆံုးသူ႔အတြက္အမွတ္တရ...